Przedmiotowy System Oceniania z fizyki

  1. Przedmiot oceny (zgodnie z programem nauczania dla danej klasy i poziomu edukacyjnego):
  • Wiedza ( ilość i jakość prezentowanych wiadomości)
  • Praca ucznia - aktywność na lekcji i poza szkołą, praca w grupach, pilność i systematyczność
  • Zeszyt ucznia, zadania domowe
  • Prace nadobowiązkowe
  • Umiejętność zastosowania poznanych wiadomości w życiu, postawa.
  1. Uczeń powinien być przygotowany zawsze z ostatniej lekcji.
  2. Dwa razy w semestrze uczeń może być nieprzygotowany do lekcji - informuje o tym przed rozpoczęciem zajęć ( nie dotyczy to zapowiedzianych sprawdzianów).
  3. Dwa razy w semestrze uczeń może usprawiedliwić brak zadania domowego - informuje o tym przed rozpoczęciem zajęć.
  4. Uczeń ma obowiązek systematycznie uzupełniać zeszyt ( w ciągu 7 dni ).
  5. Po dłuższej usprawiedliwionej nieobecności uczeń ma obowiązek uzupełnić zeszyt w terminie uzgodnionym z nauczycielem.
  6. Po dłuższej usprawiedliwionej nieobecności uczeń ma obowiązek uzupełnić materiał w ciągu 2 tygodni.
  7. Sprawdziany i testy są obowiązkowe dla wszystkich uczniów. Nauczyciel zapowiada je najpóźniej na 7 dni przed terminem ich pisania. Przed każdym sprawdzianem, testem będzie przeprowadzona powtórka.
  8. Uczeń nieobecny na sprawdzianie musi napisać go w ciągu 2 tygodni od dnia powrotu do szkoły, w terminie uzgodnionym z nauczycielem.
  9. Uczeń ma prawo poprawy oceny negatywnej (ndst.) w ciągu 2 tygodni od chwili uzyskania tej oceny. W sytuacjach losowych nauczyciel może przedłużyć termin. Ocena z poprawy będzie wpisana obok oceny poprawianej. W przypadku poprawiania oceny ze sprawdzianu, testu zakres materiału jest taki sam , jak dla planowanego sprawdzianu. Punktacja przy poprawianiu oceny jest taka sama, jak za pierwszą pracę.
  10. Oceny są jawne zarówno dla ucznia, jak i rodziców ( prawnych opiekunów).Uczeń jest informowany na bieżąco o wynikach nauczania. Ocenione prace pisemne są udostępnione w trakcie zebrań klasowych lub indywidualnych rozmów w szkole. Uczeń jest oceniany systematycznie, zgodnie z jego możliwościami i predyspozycjami.
  11. Uczeń ma prawo do zdobywania plusów za aktywność. Trzy plusy są równoznaczne z oceną bardzo dobrą.
  12. Ocena końcowa uwzględnia oceny za pierwszy i drugi semestr.
  13. Metody sprawdzania i oceniania:
  • Odpowiedź ustna z ostatniej lekcji
  • Kartkówka: materiał z zakresu trzech ostatnich lekcji
  • Sprawdzian, test po zakończeniu działu; sprawdzany przez nauczyciela do tygodnia
  • Praca domowa, kontrolowana na bieżąco, oceniane są zadania wybrane przez nauczyciela
  • Zeszyt, sprawdzany według możliwości nauczyciela; może być oceniony
  • Aktywność i praca w grupach, w ciągu całego semestru.
  1. Uczeń, który opuścił więcej niż 50% godzin w semestrze, zobowiązany jest do zdawania egzaminu klasyfikacyjnego z przedmiotu.
Wymagania programowe na poszczególne oceny
klasa I
WYMAGANIA PONADPODSTAWOWE WYMAGANIA PODSTAWOWE
Ocena bardzo dobra Ocena dobra Ocena dostateczna Ocena dopuszczający
WYKONUJEMY POMIARY
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. wyjaśnia, co to znaczy wyzerować przyrząd pomiarowy,
. wyjaśnia pojęcie szacowania wartości wielkości fizycznej
. rysuje wektor obrazujący siłę o zadanej wartości (przyjmując odpowiednią jednostkę)
. odróżnia mierzenie wielkości fizycznej od jej wyznaczania (pomiaru pośredniego)
. zaokrągla wynik pomiaru pośredniego do dwóch cyfr znaczących
. rozpoznaje w swoim otoczeniu zjawiska, w których istotną rolę odgrywa ciśnienie atmosferyczne i urządzenia, do działania, których jest ono niezbędne
. wyznacza doświadczalnie ciśnienie atmosferyczne za pomocą strzykawki i siłomierza
. wyciąga wnioski o wartościach wielkości fizycznych na podstawie kąta nachylenia wykresu do osi poziomej
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. wyjaśnia na przykładach przyczyny występowania
niepewności pomiarowych
. zapisuje różnice między wartością końcową i początkowa wielkości fizycznej
. podaje cechy wielkości wektorowej
. przelicza gęstość wyrażoną w kg/m3 na g/cm3 i na odwrót
. opisuje zależność ciśnienia atmosferycznego od wysokości nad poziomem morza
. wykazuje, że jeśli dwie wielkości są do siebie wprost proporcjonalne, to wykres zależności jednej od drugiej jest półprostą wychodzącą z początku układu osi
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. podaje zakres pomiarowy przyrządu
. podaje dokładność przyrządu
. oblicza wartość najbardziej zbliżoną do rzeczywistej wartości mierzonej wielkości jako średnią arytmetyczną wyników
. przelicza jednostki długości, czasu i masy
. wykazuje doświadczalnie, że wartość siły ciężkości jest wprost proporcjonalna do masy ciała
. mierzy objętość ciał o nieregularnych kształtach za pomocą menzurki
. wyznacza doświadczalnie gęstość cieczy
. szacuje niepewności pomiarowe przy pomiarach masy i objętości
. przelicza jednostki ciśnienia
. mierzy ciśnienie w oponie samochodowej
. mierzy ciśnienie atmosferyczne za pomocą barometru
. na podstawie wyników zgromadzonych w tabeli sporządza wykres zależności jednej wielkości fizycznej od drugiej
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. wymienia przyrządy, za pomocą których mierzymy długość, temperaturę, czas, szybkość i masę
. wymienia jednostki mierzonych wielkości
. mierzy wartość siły w niutonach za pomocą siłomierza
. odczytuje gęstość substancji z tabeli
. wyznacza doświadczalnie gęstość ciała stałego o regularnych kształtach
. wykazuje, że skutek nacisku na podłoże, ciała o ciężarze Fc zależy od wielkości powierzchni zetknięcia ciała z podłożem
. podaje jednostkę ciśnienia i jej wielokrotności
NIEKTÓRE WŁAŚCIWOŚCI FIZYCZNE CIAŁ
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. podaje przykłady zmian właściwości ciał spowodowanych zmianą temperatury i skutki spowodowane przez tę zmianę
. wyjaśnia przyczyny skraplania pary wodnej zawartej w
powietrzu, np. na okularach, szklankach i potwierdza to
doświadczalnie
. wykazuje doświadczalnie zmiany objętości ciał podczas krzepnięcia
. wykorzystuje do obliczeń prostą proporcjonalność przyrostu długości do przyrostu temperatury
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. wykazuje doświadczalnie zachowanie objętości ciała stałego przy zmianie jego kształtu
. opisuje zależność temperatury wrzenia od ciśnienia
. opisuje zależność szybkości parowania od temperatury
. zapisuje fakt, że przyrost długości drutów lub objętości cieczy jest wprost proporcjonalny do przyrostu temperatury
. wyjaśnia zachowanie taśmy bimetalicznej podczas jej ogrzewania
. wymienia zastosowania praktyczne taśmy bimetalicznej
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. opisuje stałość objętości i nieściśliwość cieczy
. wykazuje doświadczalnie ściśliwość gazów
. odróżnia wodę w stanie gazowym (jako niewidoczną) od mgły i chmur
. podaje temperatury krzepnięcia wrzenia wody
. odczytuje z tabeli temperatury topnienia i wrzenia
. opisuje anomalną rozszerzalność wody i jej znaczenie w przyrodzie
. opisuje zachowanie taśmy bimetalicznej przy jej ogrzewaniu
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. wymienia stany skupienia ciał i podaje ich przykłady
. podaje przykłady ciał kruchych, sprężystych i plastycznych
. wymienia i opisuje zmiany stanów skupienia ciał
. podaje przykłady topnienia, krzepnięcia, parowania,
skraplania, sublimacji i resublimacji
. podaje przykłady rozszerzalności temperaturowej ciał stałych, cieczy i gazów
. podaje przykłady rozszerzalności temperaturowej w życiu codziennym i technice
CZĄSTECZKOWA BUDOWA CIAŁ
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. opisuje związek średniej szybkości cząsteczek gazu lub cieczy z jego temperaturą
. uzasadnia wprowadzenie skali Kelvina
. wyjaśnia zjawisko menisku wklęsłego i włoskowatości
. podaje przykłady wykorzystania zjawiska włoskowatości w przyrodzie
. objaśnia, co to znaczy, że ciało stałe ma budowę krystaliczną
. doświadczalnie szacuje średnicę cząsteczki oleju
. wymienia i objaśnia sposoby zwiększania ciśnienia gazu w zamkniętym zbiorniku
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. wykazuje doświadczalnie zależność szybkości dyfuzji od temperatury
. podaje przykłady działania sił spójności i sił przylegania
. wyjaśnia pojęcia: atomu, cząsteczki, pierwiastka i związku chemicznego
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. opisuje zjawisko dyfuzji
. przelicza temperaturę wyrażoną w skali Celsjusza na tę samą temperaturę w skali Kelvina i na odwrót
. na wybranym przykładzie opisuje zjawisko napięcia powierzchniowego, demonstrując odpowiednie doświadczenie
. wyjaśnia rolę mydła i detergentów
. podaje przykłady pierwiastków i związków chemicznych
. opisuje różnice w budowie ciał stałych, cieczy i gazów
. podaje przykłady sposobów, którymi można zmienić ciśnienie gazu w zamkniętym zbiorniku
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. opisuje doświadczenie uzasadniające hipotezę
o cząsteczkowej budowie ciał
. podaje przyczyny tego, że ciała stałe i ciecze nie rozpadają się na oddzielne cząsteczki
. podaje przykłady atomów i cząsteczek
. wyjaśnia, dlaczego na wewnętrzne ściany zbiornika gaz wywiera parcie
PONADTO
> Uczeń zna, rozumie i posługuje się poznanymi na lekcjach fizyki pojęciami i terminami.
> Samodzielnie korzysta z takich źródeł informacji jak podręcznik, encyklopedie, słowniki pojęć.
> Wzorowo prowadzi zeszyt i systematycznie go uzupełnia.
> Samodzielnie i systematycznie odrabia prace domowe.
> Zdobyte wiadomości i umiejętności potrafi skorelować z innymi przedmiotami.
> Uczeń w większości zna, rozumie i posługuje się poznanymi na lekcjach fizyki pojęciami i terminami.
> Regularnie i na miarę swoich możliwości prowadzi zeszyt przedmiotowy i odrabia prace domowe.
> Uczeń, przy pomocy nauczyciela, wyjaśnia znaczenie niektórych pojęć i pojęć.
> Prowadzi, na miarę swoich możliwości, zeszyt przedmiotowy.
> Odrabia większość zadań domowych.
> Z pomocą nauczyciela korzysta z podręcznika i wykonuje zadania w zeszycie ćwiczeń.
> Nie odrabia większości zadań domowych i nie uzupełnia zeszytu przedmiotowego.
Komentarz:

> Ocenę celującą może otrzymać uczeń, który w bardzo wysokim stopniu opanował wszystkie treści programowe, sprawnie posługuje się terminami i pojęciami, samodzielnie stosuje zdobytą wiedzę i umiejętności w życiu codziennym oraz w praktyce, przy rozwiązywaniu nietypowych zagadnień, ponadto uzyskał oceny celujące z prac klasowych, brał udział w konkursach fizycznych.
> Ocenę niedostateczna może otrzymać uczeń, który nie opanował podstawowych wiadomości i umiejętności przewidzianych programem nauczania, nawet z pomocą nauczyciela nie jest w stanie odpowiedzieć na pytania o elementarnym stopniu trudności.
> Uczeń - aby uzyskać ocenę dostateczną - musi spełniać wymagania programowe przypisane tej ocenie oraz wymagania odnoszące się do oceny dopuszczającej. Podana wyżej reguła odnosi się także poprzez analogię do wyższych ocen.

klasa II
WYMAGANIA PONADPODSTAWOWE WYMAGANIA PODSTAWOWE
Ocena bardzo dobra Ocena dobra Ocena dostateczna Ocena dopuszczający
JAK OPISUJEMY RUCH
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. opisuje położenie ciała za pomocą współrzędnej x
. sporządza wykres zależności
s (t) na podstawie wyników doświadczenia zgromadzonych w tabeli
. podaje interpretację fizyczną pojęcia szybkości przekształca wzór v=s/t i oblicza każdą z występujących w nim wielkości
. rysuje wektor obrazujący prędkość o zadanej wartości (przyjmując odpowiednią jednostkę)
. wykonuje zadania obliczeniowe, posługując się średnią wartością
prędkości
. opisuje jakościowo ruch opóźniony
. sporządza wykres zależności a(t) dla ruchu jednostajnie przyspieszonego
. podaje interpretację fizyczna pojęcia przyspieszenia
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. obiera układ odniesienia i opisuje ruch w tym układzie
. wyjaśnia, co to znaczy, że spoczynek i ruch są względne
. doświadczalnie bada ruch jednostajny prostoliniowy
i formułuje wniosek s~t
. sporządza wykres zależności v(t) na podstawie danych z tabeli
. opisuje ruch prostoliniowy jednostajny używając pojęcia prędkości
. wyjaśnia, że pojęcie "prędkość" w znaczeniu fizycznym to prędkość chwilowa
. sporządza wykres zależności ?(t) dla ruchu jednostajnie przyspieszonego
. przekształca wzór na wartość przyspieszenia i oblicza każdą wielkość z tego wzoru
Po lekcjach z tego działu uczeń:
.rozróżnia pojęcia toru ruchu i drogi
. na podstawie różnych wykresów s (t) odczytuje drogę przebywaną przez ciało w różnych odstępach czasu
. oblicza drogę przebytą przez ciało na podstawie wykresu zależności v(t)
.oblicza wartość prędkości ze wzoru v=s/t t
. wartość prędkości w km/h wyraża w m/s i na odwrót
. na przykładzie wymienia cechy prędkości, jako wielkości wektorowej
. odróżnia średnią wartość prędkości od chwilowej wartości prędkości
.wyznacza doświadczalnie średnią wartość prędkości biegu lub pływania lub jazdy na rowerze
. z wykresu zależności ?(t) odczytuje przyrosty szybkości w określonych jednakowych odstępach czasu
. posługuje się pojęciem wartości przyspieszenia do opisu ruchu jednostajnie przyspieszonego
. podaje wartość przyspieszenia ziemskiego
Po lekcjach z tego działu uczeń:
.opisuje ruch ciała w podanym układzie odniesienia
. klasyfikuje ruchy ze względu na kształt toru
. wymienia cechy charakteryzujące ruch prostoliniowy jednostajny s
. zapisuje wzór v=s/t i nazywa t występujące w nim wielkości
. uzasadnia potrzebę wprowadzenia do opisu ruchu wielkości wektorowej - prędkości
. oblicza średnią wartość prędkości
vśr =s/t
. planuje czas podróży na podstawie mapy i oszacowanej średniej szybkości pojazdu
. podaje przykłady ruchu
przyspieszonego i opóźnionego
. opisuje ruch jednostajnie przyspieszony
. podaje wzór na wartość przyspieszenia
. podaje jednostki przyspieszenia
SIŁY W PRZYRODZIE
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. opisuje wzajemne oddziaływanie ciał posługując się trzecią zasadą dynamiki Newtona
. opisuje zjawisko odrzutu
. oblicza wartość i określa zwrot wypadkowej kilku sił działających na ciało wzdłuż jednej prostej o zwrotach zgodnych o przeciwnych
. wyjaśnia, że w skutek rozciągania lub ściskania ciała pojawiają się w nim siły dążące do przywrócenia początkowych rozmiarów i kształtów, czyli siły sprężystości
. wykazuje doświadczalnie, że wartość siły tarcia kinetycznego nie zależy od pola powierzchni styku ciał przesuwających się względem siebie, a zależy od rodzaju powierzchni ciał trących o siebie i wartości siły dociskającej te ciała do siebie
. wykorzystuje wzór na ciśnienie hydrostatyczne w zadaniach obliczeniowych
. wyjaśnia pochodzenie siły nośnej i zasadę unoszenia się samolotu
. przez porównanie wzorów F = ma i Fc = mg uzasadnia, że współczynnik g to wartość przyspieszenia, z jakim spadają ciała
. wyjaśnia, co to znaczy, że ciało jest w stanie nieważkości
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. na dowolnym przykładzie wskazuje siły wzajemnego oddziaływania, rysuje je i podaje cechy tych sił
. podaje przykład kilku sił działających wzdłuż jednej prostej i równoważących się
. opisuje doświadczenie potwierdzające pierwszą zasadę dynamiki
. na przykładzie opisuje zjawisko bezwładności podaje przyczyny występowania sił tarcia
. oblicza ciśnienie słupa cieczy na dnie cylindrycznego naczynia p = pgh
. objaśnia zasadę działania podnośnika hydraulicznego i hamulca samochodowego
. podaje wzór na wartość siły wyporu i wykorzystuje go do wykonywania obliczeń
. wyjaśnia pływanie i tonięcie ciał,
wykorzystując pierwszą zasadę dynamiki
. oblicza każdą z wielkości we wzorze F =ma
. podaje wymiar 1 niutona
Po lekcjach z tego działu uczeń:
.wykazuje doświadczalnie, że siły wzajemnego oddziaływania mają jednakowe wartości, ten sam kierunek, przeciwne zwroty i różne punkty przyłożenia
. oblicza wartość i określa zwrot wypadkowej dwóch sił działających na ciało wzdłuż jednej prostej o zwrotach zgodnych i przeciwnych
. analizuje zachowanie się ciał na podstawie pierwszej zasady dynamiki
. podaje przykłady występowania sił sprężystości w otoczeniu
. wymienia siły działające na ciężarek wiszący na sprężynie
. wymienia niektóre sposoby zmniejszania i zwiększania tarcia
. wykazuje doświadczalnie, że siły tarcia występujące przy toczeniu mają mniejsze wartości niż przy przesuwaniu jednego ciała po drugim
. podaje przykłady pożytecznych i szkodliwych skutków działania sił tarcia
. opisuje praktyczne skutki występowania ciśnienia hydrostatycznego
. podaje przykłady wykorzystania prawa Pascala
. podaje warunek pływania i tonięcia ciała zanurzonego w cieczy
. zapisuje wzorem drugą zasadę dynamiki i odczytuje ten zapis
Po lekcjach z tego działu uczeń:
.wymienia różne rodzaje oddziaływania ciał
. na przykładach rozpoznaje oddziaływania bezpośrednie i na odległość
. podaje przykład dwóch sił równoważących się
. na prostych przykładach ciał spoczywających wskazuje siły równoważące się podaje przykłady, w których na ciała poruszające się w powietrzu działa siła oporu powietrza
. podaje przykłady świadczące o tym, że wartość siły oporu powietrza wzrasta wraz ze wzrostem szybkości ciała
. wykorzystuje ciężar cieczy do uzasadnienia zależności ciśnienia cieczy na dnie zbiornika od wysokości słupa cieczy
. podaje przykłady parcia gazów i cieczy na ściany zbiornika
. wyznacza doświadczalnie wartość siły wyporu działającej na ciało zanurzone w cieczy
. opisuje ruch ciała pod działaniem stałej siły wypadkowej zwróconej tak samo jak prędkość
PRACA, MOC ENERGIA
Po lekcjach z tego działu uczeń:
.podaje ograniczenia stosowalności wzoru W =Fs
.oblicza każdą z wielkości we wzorze W =Fs
.oblicza każdą z wielkości ze wzoru P= W/t
.oblicza moc na podstawie wykresu zależności W (t)
.oblicza energię potencjalną względem dowolnie wybranego poziomu zerowego
.objaśnia i oblicza sprawność urządzenia mechanicznego
.wyjaśnia, w jaki sposób maszyny proste ułatwiają nam wykonywanie pracy
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. wyraża jednostkę pracy 1J = 1kg.m2/ s2
. objaśnia sens fizyczny pojęcia mocy
. wyjaśnia pojęcia układu ciał wzajemnie oddziałujących oraz sił wewnętrznych w układzie i zewnętrznych spoza układu
. oblicza energię potencjalną ciężkości ze wzoru
E =mgh i kinetyczną ze wzoru E= mv2/2
. stosuje zasadę zachowania energii mechanicznej do rozwiązywania zadań obliczeniowych
. opisuje zasadę działania bloku nieruchomego i kołowrotu
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. oblicza pracę ze wzoru W = Fs
. podaje jednostkę pracy (1 J)
. sporządza wykres zależności W (s) oraz F (s) , odczytuje i oblicza pracę na podstawie tych wykresów
. oblicza moc na podstawie wzoru P= W/t
. podaje jednostki mocy i przelicza je
. wyjaśnia, co to znaczy, że ciało posiada energię mechaniczną
. wymienia czynności, które należy wykonać, by zmienić energię potencjalną ciała
. podaje przykłady przemiany energii potencjalnej w kinetyczną i na odwrót, posługując się zasadą zachowania energii mechanicznej
. wyznacza doświadczalnie nieznaną masę za pomocą dźwigni dwustronnej, linijki i ciała o znanej masie.
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. podaje przykłady wykonania pracy w sensie fizycznym
. podaje warunki konieczne do tego, by w sensie fizycznym była wykonywana praca
. wyjaśnia, co to znaczy, że urządzenia pracują z różną mocą
. podaje przykłady urządzeń pracujących z różną mocą
. podaje przykłady energii w przyrodzie i sposoby jej wykorzystywania
. podaje przykłady ciał posiadających energię potencjalną ciężkości i energię kinetyczną
. opisuje zasadę działania dźwigni dwustronnej
. podaje warunek równowagi dźwigni dwustronnej
PRZEMIANY ENERGII W ZJAWISKACH CIEPLNYCH
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. wyjaśnia, dlaczego przyrost temperatury ciała świadczy o wzroście jego energii wewnętrznej
. formułuje jakościowo pierwszą zasadę termodynamiki
. uzasadnia, dlaczego w cieczach i gazach przepływ energii odbywa się głównie przez konwekcję
. opisuje znaczenie konwekcji w prawidłowym oczyszczaniu powietrza w mieszkaniach
. sporządza bilans cieplny dla wody i oblicza szukaną wielkość
. opisuje zasadę działania wymiennika ciepła i chłodnicy
. wyjaśnia sens fizyczny pojęcia ciepła topnienia
. doświadczalnie wyznacza ciepło topnienia lodu
. wyjaśnia sens fizyczny pojęcia ciepła parowania
. opisuje zasadę działania chłodziarki
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. wyjaśnia, dlaczego podczas ruchu z tarciem nie jest spełniona zasada zachowania energii mechanicznej
. wykorzystując model budowy materii, objaśnia zjawisko przewodzenia ciepła
. wyjaśnia zjawisko konwekcji
. na podstawie proporcjonalności Q~m , Q~ ?T definiuje ciepło właściwe substancji
. wyjaśnia sens fizyczny pojęcia ciepła właściwego
. objaśnia, dlaczego podczas topnienia i krzepnięcia temperatura pozostaje stała, mimo zmiany energii wewnętrznej
. na podstawie proporcjonalności Q~m definiuje ciepło topnienia substancji
. opisuje zależność temperatury wrzenia od zewnętrznego ciśnienia
. na podstawie proporcjonalności Q~m definiuje ciepło parowania
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. podaje przykłady, w których na skutek wykonania pracy wzrosła energia wewnętrzna ciała
. podaje przykłady przewodników i izolatorów
. opisuje rolę izolacji cieplnej w życiu codziennym
. odczytuje z tabeli wartości ciepła właściwego
. analizuje znaczenie dla przyrody, dużej wartości ciepła właściwego wody
. opisuje proporcjonalność ilości dostarczanego ciepła w temperaturze topnienia do masy ciała, które chcemy stopić
. odczytuje z tabeli temperaturę topnienia i ciepło topnienia
. opisuje proporcjonalność ilości dostarczanego ciepła do masy cieczy zamienianej w parę
. odczytuje z tabeli temperaturę wrzenia i ciepło parowania
. podaje przykłady znaczenia w przyrodzie dużej wartości ciepła parowania wody.
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. wymienia składniki energii wewnętrznej
. opisuje przepływ ciepła (energii) od ciała o wyższej temperaturze do ciała o niższej temperaturze, następujący przy zetknięciu tych ciał
. podaje przykłady występowania konwekcji w przyrodzie
. opisuje proporcjonalność ilości dostarczonego ciepła do masy ogrzewanego ciała i przyrostu jego temperatury
. opisuje zjawisko topnienia (stałość temperatury, zmiany energii wewnętrznej topniejących ciał)
. podaje przykład znaczenia w przyrodzie dużej wartości ciepła topnienia lodu
. analizuje (energetycznie) zjawisko parowania i wrzenia
. opisuje zależność szybkości parowania od temperatury
DRGANIA I FALE SPRĘŻYSTE
Po lekcjach z tego działu uczeń:
.
opisuje przykłady drgań tłumionych i wymuszonych
. wykorzystuje drugą zasadę dynamiki do opisu ruchu wahadła
. uzasadnia, dlaczego fale podłużne mogą się rozchodzić w ciałach stałych, cieczach i gazach, a fale poprzeczne tylko w ciałach stałych
. podaje cechy fali dźwiękowej (częstotliwość 16 Hz - 20000 Hz, fala podłużna)
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. odczytuje amplitudę i okres z wykresu x (t) dla drgającego ciała
. opisuje zjawisko izochronizmu wahadła
. opisuje mechanizm przekazywania drgań jednego
punktu ośrodka do drugiego w przypadku fali na napiętej linie i fal dźwiękowych w powietrzu
. opisuje doświadczalne badanie związku częstotliwości drgań źródła z wysokością dźwięku
. opisuje występowanie w przyrodzie i zastosowania infradźwięków i ultradźwięków (np. w medycynie)
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. podaje znaczenie pojęć: położenie równowagi, wychylenie, amplituda, okres, częstotliwość
. doświadczalnie wyznacza okres i częstotliwość drgań wahadła i ciężarka na sprężynie
. posługuje się pojęciami długości fali, szybkości rozchodzenia się fali, kierunku rozchodzenia się fali
. wymienia, od jakich wielkości fizycznych zależy wysokość i głośność dźwięku
. podaje rząd wielkości szybkości fali dźwiękowej w powietrzu
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. wskazuje w otoczeniu przykłady ciał wykonujących ruch drgający
. opisuje ruch wahadła i ciężarka na sprężynie oraz analizuje przemiany energii w tych ruchach
. demonstruje falę poprzeczną i podłużną
. podaje różnice między tymi falami
. opisuje mechanizm wytwarzania dźwięku w instrumentach muzycznych wyjaśnia, co nazywamy ultradźwiękami i infradźwiękami
O ELEKTRYCZNOŚCI STATYCZNEJ
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. wyjaśnia elektryzowanie przez tarcie (analizuje przepływ elektronów)
. wyjaśnia oddziaływania na odległość ciał naelektryzowanych, posługując się pojęciem pola elektrostatycznego
. objaśnia elektryzowanie przez indukcję
. wyjaśnia uziemianie ciał
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. określa jednostkę ładunku (1 C) jako wielokrotność ładunku elementarnego
. objaśnia pojęcie "jon"
. opisuje budowę krystaliczną soli kuchennej
. wyjaśnia, jak rozmieszczony jest, uzyskany na skutek naelektryzowania, ładunek w przewodniku, a jak w izolatorze
. opisuje mechanizm zobojętniania ciał naelektryzowanych (metali i dielektryków)
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. opisuje budowę atomu i jego składniki
. bada doświadczalnie oddziaływanie między ciałami naelektryzowanymi przez tarcie i formułuje wnioski
. opisuje budowę przewodników i izolatorów (rolę elektronów swobodnych)
.analizuje przepływ ładunków podczas elektryzowania przez dotyk, stosując zasadę zachowania ładunku
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. elektryzuje ciało przez potarcie
. wskazuje w otoczeniu zjawiska elektryzowania przez tarcie
. podaje przykłady przewodników i izolatorów
. elektryzuje ciało przez zetknięcie go z innym ciałem naelektryzowanym
PONADTO
> Uczeń zna, rozumie i posługuje się poznanymi na lekcjach fizyki pojęciami i terminami.
> Samodzielnie korzysta z takich źródeł informacji jak podręcznik, encyklopedie, słowniki pojęć.
> Wzorowo prowadzi zeszyt i systematycznie go uzupełnia.
> Samodzielnie i systematycznie odrabia prace domowe.
> Zdobyte wiadomości i umiejętności potrafi skorelować z innymi przedmiotami.
> Uczeń w większości zna, rozumie i posługuje się poznanymi na lekcjach fizyki pojęciami i terminami.
> Regularnie i na miarę swoich możliwości prowadzi zeszyt przedmiotowy i odrabia prace domowe.
> Uczeń, przy pomocy nauczyciela, wyjaśnia znaczenie niektórych pojęć i pojęć.
> Prowadzi, na miarę swoich możliwości, zeszyt przedmiotowy.
> Odrabia większość zadań domowych.
> Z pomocą nauczyciela korzysta z podręcznika i wykonuje zadania w zeszycie ćwiczeń.
> Nie odrabia większości zadań domowych i nie uzupełnia zeszytu przedmiotowego.
Komentarz:

> Ocenę celującą może otrzymać uczeń, który w bardzo wysokim stopniu opanował wszystkie treści programowe, sprawnie posługuje się terminami i pojęciami, samodzielnie stosuje zdobytą wiedzę i umiejętności w życiu codziennym oraz w praktyce, przy rozwiązywaniu nietypowych zagadnień, ponadto uzyskał oceny celujące z prac klasowych, brał udział w konkursach fizycznych.
> Ocenę niedostateczna może otrzymać uczeń, który nie opanował podstawowych wiadomości i umiejętności przewidzianych programem nauczania, nawet z pomocą nauczyciela nie jest w stanie odpowiedzieć na pytania o elementarnym stopniu trudności.
> Uczeń - aby uzyskać ocenę dostateczną - musi spełniać wymagania programowe przypisane tej ocenie oraz wymagania odnoszące się do oceny dopuszczającej. Podana wyżej reguła odnosi się także poprzez analogię do wyższych ocen.

klasa III
WYMAGANIA PONADPODSTAWOWE WYMAGANIA PODSTAWOWE
Ocena bardzo dobra Ocena dobra Ocena dostateczna Ocena dopuszczający
PRĄD ELEKTRYCZNY
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. mierzy napięcie na żarówce (oporniku)
. objaśnia proporcjonalność q~t
. oblicza każdą wielkość ze wzoru I=q/t
. wykazuje doświadczalnie proporcjonalność I ~U i definiuje opór elektryczny przewodnika
. oblicza wszystkie wielkości ze wzoru R = U/I
. na podstawie doświadczenia wnioskuje o sposobie łączenia odbiorników sieci domowej
. oblicza każdą z wielkości występujących we wzorach
W =UIt
W =U2t/R
W = I2Rt
. opisuje przemiany energii elektrycznej w grzałce, silniku odkurzacza, żarówce
. zaokrągla wynik pomiaru pośredniego do trzech cyfr znaczących
. wykonuje obliczenia
. zaokrągla wynik do trzech cyfr znaczących
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. wymienia i opisuje skutki przepływu prądu w przewodnikach
. wskazuje kierunek przepływu elektronów w obwodzie i umowny kierunek prądu
. wykazuje, że w łączeniu szeregowym natężenie prądu jest takie samo w każdym punkcie obwodu, a w łączeniu
równoległym natężenia prądu w poszczególnych gałęziach sumują się
. wykazuje, że w łączeniu równoległym napięcia na każdym odbiorniku są takie same, a w łączeniu szeregowym sumują się
. wyjaśnia rolę bezpiecznika w obwodzie elektrycznym
. opisuje doświadczalne wyznaczanie oporu elektrycznego żarówki oraz jej mocy
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. opisuje przepływ prądu w przewodnikach, jako ruch elektronów swobodnych
. posługuje się intuicyjnie pojęciem napięcia elektrycznego
. rysuje schemat najprostszego obwodu, posługując się
symbolami elementów wchodzących w jego skład
. buduje najprostszy obwód prądu i mierzy natężenie prądu w tym obwodzie
. oblicza opór przewodnika na podstawie wzoru R = U/I
. podaje jego jednostkę (1 ?)
. mierzy natężenie prądu w różnych miejscach obwodu, w którym odbiorniki są połączone szeregowo lub równolegle
. mierzy napięcie na odbiornikach wchodzących
w skład obwodu, gdy odbiorniki są połączone
szeregowo lub równolegle
. oblicza pracę prądu elektrycznego ze wzoru W=UIt
. oblicza moc prądu ze wzoru P=UI
. podaje jednostki pracy oraz mocy prądu i przelicza je
. podaje przykłady pracy wykonanej przez prąd elektryczny
. podaje rodzaj energii, w jaki zmienia się w tym doświadczeniu energia elektryczna
Po lekcjach z tego działu uczeń:
.podaje jednostkę napięcia (1 V)
. wskazuje woltomierz, jako przyrząd do pomiaru napięcia
. wymienia źródła napięcia: ogniwo, akumulator, prądnica
. buduje najprostszy obwód składający się z ogniwa, żarówki (lub opornika) i wyłącznika
. oblicza natężenie prądu ze wzoru I=q/t
. podaje jednostkę natężenia prądu (1 A)
. podaje zależność wyrażoną przez prawo Ohma
. buduje obwód elektryczny według podanego schematu
. odczytuje dane z tabliczki znamionowej odbiornika
. odczytuje zużytą energię elektryczną na liczniku
. wyznacza opór elektryczny żarówki (lub opornika) przez pomiar napięcia i natężenia prądu
. wyznacza moc żarówki
. wykonuje pomiary masy wody, temperatury i czasu ogrzewania wody
. odczytuje moc z tablicy znamionowej czajnika
ZJAWISKA MAGNETYCZNE. FALE ELEKTROMAGNETYCZNE
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. do opisu oddziaływania używa pojęcia pola magnetycznego
. wyjaśnia zasadę działania kompasu
. doświadczalnie demonstruje, że zmieniające się pole magnetyczne jest źródłem prądu elektrycznego w zamkniętym obwodzie (pole magnetyczne > prąd)
. wskazuje bieguny N i S elektromagnesu
. buduje model i demonstruje działanie silnika na prąd stały
. podaje niektóre ich właściwości (rozchodzenie się w próżni, szybkość c = 3 . 10 do potęgi 8 m/s, różne
długości fal)
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. opisuje oddziaływanie magnesu na żelazo i podaje przykłady wykorzystania tego oddziaływania
. wyjaśnia zachowanie igły magnetycznej, używając pojęcia pola magnetycznego wytworzonego przez prąd elektryczny (prąd pole magnetyczne)
. opisuje rolę rdzenia w elektromagnesie
. opisuje fale elektromagnetyczne jako przenikanie się wzajemne pola magnetycznego i elektrycznego
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. opisuje zachowanie igły magnetycznej w pobliżu magnesu
. opisuje sposób posługiwania się kompasem
. demonstruje działanie prądu w przewodniku na igłę magnetyczną umieszczoną w pobliżu, w tym: zmiany kierunku wychylenia igły przy zmianie kierunku prądu oraz zależność wychylenia igły od pierwotnego jej ułożenia względem przewodnika
. opisuje działanie elektromagnesu na znajdujące
się w pobliżu przedmioty żelazne i magnesy
. na podstawie oddziaływania elektromagnesu z magnesem wyjaśnia zasadę działania silnika na prąd stały
. podaje przykłady zastosowania fal elektromagnetycznych
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. podaje nazwy biegunów magnetycznych i opisuje
oddziaływania między nimi
. opisuje budowę elektromagnesu
. nazywa rodzaje fal elektromagnetycznych (radiowe, promieniowanie podczerwone, światło widzialne, promieniowanie nadfioletowe, rentgenowskie)
OPTYKA
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. wyjaśnia powstawanie obszarów cienia i półcienia za pomocą prostoliniowego rozchodzenia się światła w ośrodku jednorodnym
. rysuje konstrukcyjnie obraz punktu lub figury w zwierciadle płaskim
. objaśnia i rysuje konstrukcyjnie ognisko pozorne zwierciadła wypukłego
. rysuje konstrukcyjnie obrazy w zwierciadle wklęsłym
. wyjaśnia budowę światłowodów
. opisuje ich wykorzystanie w medycynie i do przesyłania informacji
. wyjaśnia, na czym polega widzenie barwne
. oblicza zdolność skupiającą soczewki ze wzoru z =1/ f i wyraża ją w dioptriach
. podaje znak zdolności skupiającej soczewek korygujących krótkowzroczność i dalekowzroczność
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. wyjaśnia transport energii przez fale elektromagnetyczne
. wyjaśnia pojęcie gęstości optycznej (im większa szybkość rozchodzenia się światła w ośrodku tym rzadszy ośrodek)
. opisuje zjawisko całkowitego wewnętrznego odbicia
. wyjaśnia pojęcie światła jednobarwnego
(monochromatycznego) i prezentuje je za pomocą wskaźnika laserowego
. doświadczalnie znajduje ognisko i mierzy ogniskową soczewki skupiającej
. opisuje zasadę działania prostych przyrządów optycznych
. opisuje rolę soczewek w korygowaniu wad wzroku
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. wymienia sposoby przekazywania informacji i wskazuje rolę fal elektromagnetycznych
. opisuje sposób wykazania, że światło rozchodzi się po liniach prostych
. opisuje zjawisko rozproszenia światła na powierzchniach chropowatych
. podaje cechy obrazu powstającego w zwierciadle
płaskim
. wykreśla bieg wiązki promieni równoległych do osi optycznej po odbiciu od zwierciadła
. wymienia cechy obrazów otrzymywanych w zwierciadle kulistym
. wskazuje praktyczne zastosowania zwierciadeł
. szkicuje przejście światła przez granicę dwóch ośrodków i oznacza kąt padania i kąt załamania
. rozpoznaje tęczę jako efekt rozszczepienia światła Słonecznego
. posługuje się pojęciem ogniska, ogniskowej i osi głównej optycznej
. rysuje konstrukcje obrazów wytworzonych przez soczewki skupiające i rozpraszające
. rozróżnia obrazy rzeczywiste, pozorne, proste, odwrócone, powiększone, pomniejszone
. podaje rodzaje soczewek (skupiająca, rozpraszająca) do korygowania wad wzroku
Po lekcjach z tego działu uczeń:
. wymienia cechy wspólnei różnice w rozchodzeniu się fal mechanicznych i elektromagnetycznych
. podaje przykłady źródeł światła
. wskazuje kąt padania i odbicia od powierzchni gładkiej
. szkicuje zwierciadło kuliste wklęsłe i wypukłe
. opisuje oś optyczną główną, ognisko, ogniskową i promień krzywizny zwierciadła
. doświadczalnie bada zjawisko załamania światła i opisuje doświadczenie
. wyjaśnia rozszczepienie światła w pryzmacie posługując się pojęciem "światło białe"
. opisuje światło białe, jako mieszaninę barw
. opisuje bieg promieni równoległych do osi optycznej,
przechodzących przez soczewkę skupiającą i rozpraszającą
. wytwarza za pomocą soczewki skupiającej ostry obraz
przedmiotu na ekranie
. wyjaśnia, na czym polegają wady wzroku: krótkowzroczności i dalekowzroczności
PONADTO
> Uczeń zna, rozumie i posługuje się poznanymi na lekcjach fizyki pojęciami i terminami.
> Samodzielnie korzysta z takich źródeł informacji jak podręcznik, encyklopedie, słowniki pojęć.
> Wzorowo prowadzi zeszyt i systematycznie go uzupełnia.
> Samodzielnie i systematycznie odrabia prace domowe.
> Zdobyte wiadomości i umiejętności potrafi skorelować z innymi przedmiotami.
> Uczeń w większości zna, rozumie i posługuje się poznanymi na lekcjach fizyki pojęciami i terminami.
> Regularnie i na miarę swoich możliwości prowadzi zeszyt przedmiotowy i odrabia prace domowe.
> Uczeń, przy pomocy nauczyciela, wyjaśnia znaczenie niektórych pojęć i pojęć.
> Prowadzi, na miarę swoich możliwości, zeszyt przedmiotowy.
> Odrabia większość zadań domowych.
> Z pomocą nauczyciela korzysta z podręcznika i wykonuje zadania w zeszycie ćwiczeń.
> Nie odrabia większości zadań domowych i nie uzupełnia zeszytu przedmiotowego.
Komentarz:

> Ocenę celującą może otrzymać uczeń, który w bardzo wysokim stopniu opanował wszystkie treści programowe, sprawnie posługuje się terminami i pojęciami, samodzielnie stosuje zdobytą wiedzę i umiejętności w życiu codziennym oraz w praktyce, przy rozwiązywaniu nietypowych zagadnień, ponadto uzyskał oceny celujące z prac klasowych, brał udział w konkursach fizycznych.
> Ocenę niedostateczna może otrzymać uczeń, który nie opanował podstawowych wiadomości i umiejętności przewidzianych programem nauczania, nawet z pomocą nauczyciela nie jest w stanie odpowiedzieć na pytania o elementarnym stopniu trudności.
> Uczeń - aby uzyskać ocenę dostateczną - musi spełniać wymagania programowe przypisane tej ocenie oraz wymagania odnoszące się do oceny dopuszczającej. Podana wyżej reguła odnosi się także poprzez analogię do wyższych ocen.