Przedmiotowy System Oceniania z fizyki |
|||||||
|
|||||||
Wymagania programowe na poszczególne oceny | |||||||
klasa I | |||||||
WYMAGANIA PONADPODSTAWOWE | WYMAGANIA PODSTAWOWE | ||||||
Ocena bardzo dobra | Ocena dobra | Ocena dostateczna | Ocena dopuszczający | ||||
WYKONUJEMY POMIARY | |||||||
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . wyjaśnia, co to znaczy wyzerować przyrząd pomiarowy, . wyjaśnia pojęcie szacowania wartości wielkości fizycznej . rysuje wektor obrazujący siłę o zadanej wartości (przyjmując odpowiednią jednostkę) . odróżnia mierzenie wielkości fizycznej od jej wyznaczania (pomiaru pośredniego) . zaokrągla wynik pomiaru pośredniego do dwóch cyfr znaczących . rozpoznaje w swoim otoczeniu zjawiska, w których istotną rolę odgrywa ciśnienie atmosferyczne i urządzenia, do działania, których jest ono niezbędne . wyznacza doświadczalnie ciśnienie atmosferyczne za pomocą strzykawki i siłomierza . wyciąga wnioski o wartościach wielkości fizycznych na podstawie kąta nachylenia wykresu do osi poziomej |
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . wyjaśnia na przykładach przyczyny występowania niepewności pomiarowych . zapisuje różnice między wartością końcową i początkowa wielkości fizycznej . podaje cechy wielkości wektorowej . przelicza gęstość wyrażoną w kg/m3 na g/cm3 i na odwrót . opisuje zależność ciśnienia atmosferycznego od wysokości nad poziomem morza . wykazuje, że jeśli dwie wielkości są do siebie wprost proporcjonalne, to wykres zależności jednej od drugiej jest półprostą wychodzącą z początku układu osi |
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . podaje zakres pomiarowy przyrządu . podaje dokładność przyrządu . oblicza wartość najbardziej zbliżoną do rzeczywistej wartości mierzonej wielkości jako średnią arytmetyczną wyników . przelicza jednostki długości, czasu i masy . wykazuje doświadczalnie, że wartość siły ciężkości jest wprost proporcjonalna do masy ciała . mierzy objętość ciał o nieregularnych kształtach za pomocą menzurki . wyznacza doświadczalnie gęstość cieczy . szacuje niepewności pomiarowe przy pomiarach masy i objętości . przelicza jednostki ciśnienia . mierzy ciśnienie w oponie samochodowej . mierzy ciśnienie atmosferyczne za pomocą barometru . na podstawie wyników zgromadzonych w tabeli sporządza wykres zależności jednej wielkości fizycznej od drugiej |
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . wymienia przyrządy, za pomocą których mierzymy długość, temperaturę, czas, szybkość i masę . wymienia jednostki mierzonych wielkości . mierzy wartość siły w niutonach za pomocą siłomierza . odczytuje gęstość substancji z tabeli . wyznacza doświadczalnie gęstość ciała stałego o regularnych kształtach . wykazuje, że skutek nacisku na podłoże, ciała o ciężarze Fc zależy od wielkości powierzchni zetknięcia ciała z podłożem . podaje jednostkę ciśnienia i jej wielokrotności |
||||
NIEKTÓRE WŁAŚCIWOŚCI FIZYCZNE CIAŁ | |||||||
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . podaje przykłady zmian właściwości ciał spowodowanych zmianą temperatury i skutki spowodowane przez tę zmianę . wyjaśnia przyczyny skraplania pary wodnej zawartej w powietrzu, np. na okularach, szklankach i potwierdza to doświadczalnie . wykazuje doświadczalnie zmiany objętości ciał podczas krzepnięcia . wykorzystuje do obliczeń prostą proporcjonalność przyrostu długości do przyrostu temperatury |
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . wykazuje doświadczalnie zachowanie objętości ciała stałego przy zmianie jego kształtu . opisuje zależność temperatury wrzenia od ciśnienia . opisuje zależność szybkości parowania od temperatury . zapisuje fakt, że przyrost długości drutów lub objętości cieczy jest wprost proporcjonalny do przyrostu temperatury . wyjaśnia zachowanie taśmy bimetalicznej podczas jej ogrzewania . wymienia zastosowania praktyczne taśmy bimetalicznej |
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . opisuje stałość objętości i nieściśliwość cieczy . wykazuje doświadczalnie ściśliwość gazów . odróżnia wodę w stanie gazowym (jako niewidoczną) od mgły i chmur . podaje temperatury krzepnięcia wrzenia wody . odczytuje z tabeli temperatury topnienia i wrzenia . opisuje anomalną rozszerzalność wody i jej znaczenie w przyrodzie . opisuje zachowanie taśmy bimetalicznej przy jej ogrzewaniu |
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . wymienia stany skupienia ciał i podaje ich przykłady . podaje przykłady ciał kruchych, sprężystych i plastycznych . wymienia i opisuje zmiany stanów skupienia ciał . podaje przykłady topnienia, krzepnięcia, parowania, skraplania, sublimacji i resublimacji . podaje przykłady rozszerzalności temperaturowej ciał stałych, cieczy i gazów . podaje przykłady rozszerzalności temperaturowej w życiu codziennym i technice |
||||
CZĄSTECZKOWA BUDOWA CIAŁ | |||||||
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . opisuje związek średniej szybkości cząsteczek gazu lub cieczy z jego temperaturą . uzasadnia wprowadzenie skali Kelvina . wyjaśnia zjawisko menisku wklęsłego i włoskowatości . podaje przykłady wykorzystania zjawiska włoskowatości w przyrodzie . objaśnia, co to znaczy, że ciało stałe ma budowę krystaliczną . doświadczalnie szacuje średnicę cząsteczki oleju . wymienia i objaśnia sposoby zwiększania ciśnienia gazu w zamkniętym zbiorniku |
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . wykazuje doświadczalnie zależność szybkości dyfuzji od temperatury . podaje przykłady działania sił spójności i sił przylegania . wyjaśnia pojęcia: atomu, cząsteczki, pierwiastka i związku chemicznego |
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . opisuje zjawisko dyfuzji . przelicza temperaturę wyrażoną w skali Celsjusza na tę samą temperaturę w skali Kelvina i na odwrót . na wybranym przykładzie opisuje zjawisko napięcia powierzchniowego, demonstrując odpowiednie doświadczenie . wyjaśnia rolę mydła i detergentów . podaje przykłady pierwiastków i związków chemicznych . opisuje różnice w budowie ciał stałych, cieczy i gazów . podaje przykłady sposobów, którymi można zmienić ciśnienie gazu w zamkniętym zbiorniku |
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . opisuje doświadczenie uzasadniające hipotezę o cząsteczkowej budowie ciał . podaje przyczyny tego, że ciała stałe i ciecze nie rozpadają się na oddzielne cząsteczki . podaje przykłady atomów i cząsteczek . wyjaśnia, dlaczego na wewnętrzne ściany zbiornika gaz wywiera parcie |
||||
PONADTO | |||||||
>
Uczeń zna, rozumie i posługuje się poznanymi na
lekcjach fizyki pojęciami i terminami. > Samodzielnie korzysta z takich źródeł informacji jak podręcznik, encyklopedie, słowniki pojęć. > Wzorowo prowadzi zeszyt i systematycznie go uzupełnia. > Samodzielnie i systematycznie odrabia prace domowe. > Zdobyte wiadomości i umiejętności potrafi skorelować z innymi przedmiotami. |
>
Uczeń w większości zna, rozumie i posługuje się
poznanymi na lekcjach fizyki pojęciami i terminami. > Regularnie i na miarę swoich możliwości prowadzi zeszyt przedmiotowy i odrabia prace domowe. |
>
Uczeń, przy pomocy nauczyciela, wyjaśnia znaczenie
niektórych pojęć i pojęć. > Prowadzi, na miarę swoich możliwości, zeszyt przedmiotowy. > Odrabia większość zadań domowych. |
>
Z pomocą nauczyciela korzysta z podręcznika i wykonuje
zadania w zeszycie ćwiczeń. > Nie odrabia większości zadań domowych i nie uzupełnia zeszytu przedmiotowego. |
||||
Komentarz: > Ocenę celującą może
otrzymać uczeń, który w bardzo wysokim stopniu
opanował wszystkie treści programowe, sprawnie
posługuje się terminami i pojęciami, samodzielnie
stosuje zdobytą wiedzę i umiejętności w życiu
codziennym oraz w praktyce, przy rozwiązywaniu
nietypowych zagadnień, ponadto uzyskał oceny celujące
z prac klasowych, brał udział w konkursach fizycznych. |
klasa II | |||
WYMAGANIA PONADPODSTAWOWE | WYMAGANIA PODSTAWOWE | ||
Ocena bardzo dobra | Ocena dobra | Ocena dostateczna | Ocena dopuszczający |
JAK OPISUJEMY RUCH | |||
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . opisuje położenie ciała za pomocą współrzędnej x . sporządza wykres zależności s (t) na podstawie wyników doświadczenia zgromadzonych w tabeli . podaje interpretację fizyczną pojęcia szybkości przekształca wzór v=s/t i oblicza każdą z występujących w nim wielkości . rysuje wektor obrazujący prędkość o zadanej wartości (przyjmując odpowiednią jednostkę) . wykonuje zadania obliczeniowe, posługując się średnią wartością prędkości . opisuje jakościowo ruch opóźniony . sporządza wykres zależności a(t) dla ruchu jednostajnie przyspieszonego . podaje interpretację fizyczna pojęcia przyspieszenia |
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . obiera układ odniesienia i opisuje ruch w tym układzie . wyjaśnia, co to znaczy, że spoczynek i ruch są względne . doświadczalnie bada ruch jednostajny prostoliniowy i formułuje wniosek s~t . sporządza wykres zależności v(t) na podstawie danych z tabeli . opisuje ruch prostoliniowy jednostajny używając pojęcia prędkości . wyjaśnia, że pojęcie "prędkość" w znaczeniu fizycznym to prędkość chwilowa . sporządza wykres zależności ?(t) dla ruchu jednostajnie przyspieszonego . przekształca wzór na wartość przyspieszenia i oblicza każdą wielkość z tego wzoru |
Po
lekcjach z tego działu uczeń: .rozróżnia pojęcia toru ruchu i drogi . na podstawie różnych wykresów s (t) odczytuje drogę przebywaną przez ciało w różnych odstępach czasu . oblicza drogę przebytą przez ciało na podstawie wykresu zależności v(t) .oblicza wartość prędkości ze wzoru v=s/t t . wartość prędkości w km/h wyraża w m/s i na odwrót . na przykładzie wymienia cechy prędkości, jako wielkości wektorowej . odróżnia średnią wartość prędkości od chwilowej wartości prędkości .wyznacza doświadczalnie średnią wartość prędkości biegu lub pływania lub jazdy na rowerze . z wykresu zależności ?(t) odczytuje przyrosty szybkości w określonych jednakowych odstępach czasu . posługuje się pojęciem wartości przyspieszenia do opisu ruchu jednostajnie przyspieszonego . podaje wartość przyspieszenia ziemskiego |
Po
lekcjach z tego działu uczeń: .opisuje ruch ciała w podanym układzie odniesienia . klasyfikuje ruchy ze względu na kształt toru . wymienia cechy charakteryzujące ruch prostoliniowy jednostajny s . zapisuje wzór v=s/t i nazywa t występujące w nim wielkości . uzasadnia potrzebę wprowadzenia do opisu ruchu wielkości wektorowej - prędkości . oblicza średnią wartość prędkości vśr =s/t . planuje czas podróży na podstawie mapy i oszacowanej średniej szybkości pojazdu . podaje przykłady ruchu przyspieszonego i opóźnionego . opisuje ruch jednostajnie przyspieszony . podaje wzór na wartość przyspieszenia . podaje jednostki przyspieszenia |
SIŁY W PRZYRODZIE | |||
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . opisuje wzajemne oddziaływanie ciał posługując się trzecią zasadą dynamiki Newtona . opisuje zjawisko odrzutu . oblicza wartość i określa zwrot wypadkowej kilku sił działających na ciało wzdłuż jednej prostej o zwrotach zgodnych o przeciwnych . wyjaśnia, że w skutek rozciągania lub ściskania ciała pojawiają się w nim siły dążące do przywrócenia początkowych rozmiarów i kształtów, czyli siły sprężystości . wykazuje doświadczalnie, że wartość siły tarcia kinetycznego nie zależy od pola powierzchni styku ciał przesuwających się względem siebie, a zależy od rodzaju powierzchni ciał trących o siebie i wartości siły dociskającej te ciała do siebie . wykorzystuje wzór na ciśnienie hydrostatyczne w zadaniach obliczeniowych . wyjaśnia pochodzenie siły nośnej i zasadę unoszenia się samolotu . przez porównanie wzorów F = ma i Fc = mg uzasadnia, że współczynnik g to wartość przyspieszenia, z jakim spadają ciała . wyjaśnia, co to znaczy, że ciało jest w stanie nieważkości |
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . na dowolnym przykładzie wskazuje siły wzajemnego oddziaływania, rysuje je i podaje cechy tych sił . podaje przykład kilku sił działających wzdłuż jednej prostej i równoważących się . opisuje doświadczenie potwierdzające pierwszą zasadę dynamiki . na przykładzie opisuje zjawisko bezwładności podaje przyczyny występowania sił tarcia . oblicza ciśnienie słupa cieczy na dnie cylindrycznego naczynia p = pgh . objaśnia zasadę działania podnośnika hydraulicznego i hamulca samochodowego . podaje wzór na wartość siły wyporu i wykorzystuje go do wykonywania obliczeń . wyjaśnia pływanie i tonięcie ciał, wykorzystując pierwszą zasadę dynamiki . oblicza każdą z wielkości we wzorze F =ma . podaje wymiar 1 niutona |
Po
lekcjach z tego działu uczeń: .wykazuje doświadczalnie, że siły wzajemnego oddziaływania mają jednakowe wartości, ten sam kierunek, przeciwne zwroty i różne punkty przyłożenia . oblicza wartość i określa zwrot wypadkowej dwóch sił działających na ciało wzdłuż jednej prostej o zwrotach zgodnych i przeciwnych . analizuje zachowanie się ciał na podstawie pierwszej zasady dynamiki . podaje przykłady występowania sił sprężystości w otoczeniu . wymienia siły działające na ciężarek wiszący na sprężynie . wymienia niektóre sposoby zmniejszania i zwiększania tarcia . wykazuje doświadczalnie, że siły tarcia występujące przy toczeniu mają mniejsze wartości niż przy przesuwaniu jednego ciała po drugim . podaje przykłady pożytecznych i szkodliwych skutków działania sił tarcia . opisuje praktyczne skutki występowania ciśnienia hydrostatycznego . podaje przykłady wykorzystania prawa Pascala . podaje warunek pływania i tonięcia ciała zanurzonego w cieczy . zapisuje wzorem drugą zasadę dynamiki i odczytuje ten zapis |
Po
lekcjach z tego działu uczeń: .wymienia różne rodzaje oddziaływania ciał . na przykładach rozpoznaje oddziaływania bezpośrednie i na odległość . podaje przykład dwóch sił równoważących się . na prostych przykładach ciał spoczywających wskazuje siły równoważące się podaje przykłady, w których na ciała poruszające się w powietrzu działa siła oporu powietrza . podaje przykłady świadczące o tym, że wartość siły oporu powietrza wzrasta wraz ze wzrostem szybkości ciała . wykorzystuje ciężar cieczy do uzasadnienia zależności ciśnienia cieczy na dnie zbiornika od wysokości słupa cieczy . podaje przykłady parcia gazów i cieczy na ściany zbiornika . wyznacza doświadczalnie wartość siły wyporu działającej na ciało zanurzone w cieczy . opisuje ruch ciała pod działaniem stałej siły wypadkowej zwróconej tak samo jak prędkość |
PRACA, MOC ENERGIA | |||
Po
lekcjach z tego działu uczeń: .podaje ograniczenia stosowalności wzoru W =Fs .oblicza każdą z wielkości we wzorze W =Fs .oblicza każdą z wielkości ze wzoru P= W/t .oblicza moc na podstawie wykresu zależności W (t) .oblicza energię potencjalną względem dowolnie wybranego poziomu zerowego .objaśnia i oblicza sprawność urządzenia mechanicznego .wyjaśnia, w jaki sposób maszyny proste ułatwiają nam wykonywanie pracy |
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . wyraża jednostkę pracy 1J = 1kg.m2/ s2 . objaśnia sens fizyczny pojęcia mocy . wyjaśnia pojęcia układu ciał wzajemnie oddziałujących oraz sił wewnętrznych w układzie i zewnętrznych spoza układu . oblicza energię potencjalną ciężkości ze wzoru E =mgh i kinetyczną ze wzoru E= mv2/2 . stosuje zasadę zachowania energii mechanicznej do rozwiązywania zadań obliczeniowych . opisuje zasadę działania bloku nieruchomego i kołowrotu |
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . oblicza pracę ze wzoru W = Fs . podaje jednostkę pracy (1 J) . sporządza wykres zależności W (s) oraz F (s) , odczytuje i oblicza pracę na podstawie tych wykresów . oblicza moc na podstawie wzoru P= W/t . podaje jednostki mocy i przelicza je . wyjaśnia, co to znaczy, że ciało posiada energię mechaniczną . wymienia czynności, które należy wykonać, by zmienić energię potencjalną ciała . podaje przykłady przemiany energii potencjalnej w kinetyczną i na odwrót, posługując się zasadą zachowania energii mechanicznej . wyznacza doświadczalnie nieznaną masę za pomocą dźwigni dwustronnej, linijki i ciała o znanej masie. |
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . podaje przykłady wykonania pracy w sensie fizycznym . podaje warunki konieczne do tego, by w sensie fizycznym była wykonywana praca . wyjaśnia, co to znaczy, że urządzenia pracują z różną mocą . podaje przykłady urządzeń pracujących z różną mocą . podaje przykłady energii w przyrodzie i sposoby jej wykorzystywania . podaje przykłady ciał posiadających energię potencjalną ciężkości i energię kinetyczną . opisuje zasadę działania dźwigni dwustronnej . podaje warunek równowagi dźwigni dwustronnej |
PRZEMIANY ENERGII W ZJAWISKACH CIEPLNYCH | |||
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . wyjaśnia, dlaczego przyrost temperatury ciała świadczy o wzroście jego energii wewnętrznej . formułuje jakościowo pierwszą zasadę termodynamiki . uzasadnia, dlaczego w cieczach i gazach przepływ energii odbywa się głównie przez konwekcję . opisuje znaczenie konwekcji w prawidłowym oczyszczaniu powietrza w mieszkaniach . sporządza bilans cieplny dla wody i oblicza szukaną wielkość . opisuje zasadę działania wymiennika ciepła i chłodnicy . wyjaśnia sens fizyczny pojęcia ciepła topnienia . doświadczalnie wyznacza ciepło topnienia lodu . wyjaśnia sens fizyczny pojęcia ciepła parowania . opisuje zasadę działania chłodziarki |
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . wyjaśnia, dlaczego podczas ruchu z tarciem nie jest spełniona zasada zachowania energii mechanicznej . wykorzystując model budowy materii, objaśnia zjawisko przewodzenia ciepła . wyjaśnia zjawisko konwekcji . na podstawie proporcjonalności Q~m , Q~ ?T definiuje ciepło właściwe substancji . wyjaśnia sens fizyczny pojęcia ciepła właściwego . objaśnia, dlaczego podczas topnienia i krzepnięcia temperatura pozostaje stała, mimo zmiany energii wewnętrznej . na podstawie proporcjonalności Q~m definiuje ciepło topnienia substancji . opisuje zależność temperatury wrzenia od zewnętrznego ciśnienia . na podstawie proporcjonalności Q~m definiuje ciepło parowania |
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . podaje przykłady, w których na skutek wykonania pracy wzrosła energia wewnętrzna ciała . podaje przykłady przewodników i izolatorów . opisuje rolę izolacji cieplnej w życiu codziennym . odczytuje z tabeli wartości ciepła właściwego . analizuje znaczenie dla przyrody, dużej wartości ciepła właściwego wody . opisuje proporcjonalność ilości dostarczanego ciepła w temperaturze topnienia do masy ciała, które chcemy stopić . odczytuje z tabeli temperaturę topnienia i ciepło topnienia . opisuje proporcjonalność ilości dostarczanego ciepła do masy cieczy zamienianej w parę . odczytuje z tabeli temperaturę wrzenia i ciepło parowania . podaje przykłady znaczenia w przyrodzie dużej wartości ciepła parowania wody. |
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . wymienia składniki energii wewnętrznej . opisuje przepływ ciepła (energii) od ciała o wyższej temperaturze do ciała o niższej temperaturze, następujący przy zetknięciu tych ciał . podaje przykłady występowania konwekcji w przyrodzie . opisuje proporcjonalność ilości dostarczonego ciepła do masy ogrzewanego ciała i przyrostu jego temperatury . opisuje zjawisko topnienia (stałość temperatury, zmiany energii wewnętrznej topniejących ciał) . podaje przykład znaczenia w przyrodzie dużej wartości ciepła topnienia lodu . analizuje (energetycznie) zjawisko parowania i wrzenia . opisuje zależność szybkości parowania od temperatury |
DRGANIA I FALE SPRĘŻYSTE | |||
Po
lekcjach z tego działu uczeń: .opisuje przykłady drgań tłumionych i wymuszonych . wykorzystuje drugą zasadę dynamiki do opisu ruchu wahadła . uzasadnia, dlaczego fale podłużne mogą się rozchodzić w ciałach stałych, cieczach i gazach, a fale poprzeczne tylko w ciałach stałych . podaje cechy fali dźwiękowej (częstotliwość 16 Hz - 20000 Hz, fala podłużna) |
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . odczytuje amplitudę i okres z wykresu x (t) dla drgającego ciała . opisuje zjawisko izochronizmu wahadła . opisuje mechanizm przekazywania drgań jednego punktu ośrodka do drugiego w przypadku fali na napiętej linie i fal dźwiękowych w powietrzu . opisuje doświadczalne badanie związku częstotliwości drgań źródła z wysokością dźwięku . opisuje występowanie w przyrodzie i zastosowania infradźwięków i ultradźwięków (np. w medycynie) |
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . podaje znaczenie pojęć: położenie równowagi, wychylenie, amplituda, okres, częstotliwość . doświadczalnie wyznacza okres i częstotliwość drgań wahadła i ciężarka na sprężynie . posługuje się pojęciami długości fali, szybkości rozchodzenia się fali, kierunku rozchodzenia się fali . wymienia, od jakich wielkości fizycznych zależy wysokość i głośność dźwięku . podaje rząd wielkości szybkości fali dźwiękowej w powietrzu |
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . wskazuje w otoczeniu przykłady ciał wykonujących ruch drgający . opisuje ruch wahadła i ciężarka na sprężynie oraz analizuje przemiany energii w tych ruchach . demonstruje falę poprzeczną i podłużną . podaje różnice między tymi falami . opisuje mechanizm wytwarzania dźwięku w instrumentach muzycznych wyjaśnia, co nazywamy ultradźwiękami i infradźwiękami |
O ELEKTRYCZNOŚCI STATYCZNEJ | |||
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . wyjaśnia elektryzowanie przez tarcie (analizuje przepływ elektronów) . wyjaśnia oddziaływania na odległość ciał naelektryzowanych, posługując się pojęciem pola elektrostatycznego . objaśnia elektryzowanie przez indukcję . wyjaśnia uziemianie ciał |
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . określa jednostkę ładunku (1 C) jako wielokrotność ładunku elementarnego . objaśnia pojęcie "jon" . opisuje budowę krystaliczną soli kuchennej . wyjaśnia, jak rozmieszczony jest, uzyskany na skutek naelektryzowania, ładunek w przewodniku, a jak w izolatorze . opisuje mechanizm zobojętniania ciał naelektryzowanych (metali i dielektryków) |
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . opisuje budowę atomu i jego składniki . bada doświadczalnie oddziaływanie między ciałami naelektryzowanymi przez tarcie i formułuje wnioski . opisuje budowę przewodników i izolatorów (rolę elektronów swobodnych) .analizuje przepływ ładunków podczas elektryzowania przez dotyk, stosując zasadę zachowania ładunku |
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . elektryzuje ciało przez potarcie . wskazuje w otoczeniu zjawiska elektryzowania przez tarcie . podaje przykłady przewodników i izolatorów . elektryzuje ciało przez zetknięcie go z innym ciałem naelektryzowanym |
PONADTO | |||
>
Uczeń zna, rozumie i posługuje się poznanymi na
lekcjach fizyki pojęciami i terminami. > Samodzielnie korzysta z takich źródeł informacji jak podręcznik, encyklopedie, słowniki pojęć. > Wzorowo prowadzi zeszyt i systematycznie go uzupełnia. > Samodzielnie i systematycznie odrabia prace domowe. > Zdobyte wiadomości i umiejętności potrafi skorelować z innymi przedmiotami. |
>
Uczeń w większości zna, rozumie i posługuje się
poznanymi na lekcjach fizyki pojęciami i terminami. > Regularnie i na miarę swoich możliwości prowadzi zeszyt przedmiotowy i odrabia prace domowe. |
>
Uczeń, przy pomocy nauczyciela, wyjaśnia znaczenie
niektórych pojęć i pojęć. > Prowadzi, na miarę swoich możliwości, zeszyt przedmiotowy. > Odrabia większość zadań domowych. |
>
Z pomocą nauczyciela korzysta z podręcznika i wykonuje
zadania w zeszycie ćwiczeń. > Nie odrabia większości zadań domowych i nie uzupełnia zeszytu przedmiotowego. |
Komentarz: > Ocenę celującą może
otrzymać uczeń, który w bardzo wysokim stopniu
opanował wszystkie treści programowe, sprawnie
posługuje się terminami i pojęciami, samodzielnie
stosuje zdobytą wiedzę i umiejętności w życiu
codziennym oraz w praktyce, przy rozwiązywaniu
nietypowych zagadnień, ponadto uzyskał oceny celujące
z prac klasowych, brał udział w konkursach fizycznych. |
klasa III | |||
WYMAGANIA PONADPODSTAWOWE | WYMAGANIA PODSTAWOWE | ||
Ocena bardzo dobra | Ocena dobra | Ocena dostateczna | Ocena dopuszczający |
PRĄD ELEKTRYCZNY | |||
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . mierzy napięcie na żarówce (oporniku) . objaśnia proporcjonalność q~t . oblicza każdą wielkość ze wzoru I=q/t . wykazuje doświadczalnie proporcjonalność I ~U i definiuje opór elektryczny przewodnika . oblicza wszystkie wielkości ze wzoru R = U/I . na podstawie doświadczenia wnioskuje o sposobie łączenia odbiorników sieci domowej . oblicza każdą z wielkości występujących we wzorach W =UIt W =U2t/R W = I2Rt . opisuje przemiany energii elektrycznej w grzałce, silniku odkurzacza, żarówce . zaokrągla wynik pomiaru pośredniego do trzech cyfr znaczących . wykonuje obliczenia . zaokrągla wynik do trzech cyfr znaczących |
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . wymienia i opisuje skutki przepływu prądu w przewodnikach . wskazuje kierunek przepływu elektronów w obwodzie i umowny kierunek prądu . wykazuje, że w łączeniu szeregowym natężenie prądu jest takie samo w każdym punkcie obwodu, a w łączeniu równoległym natężenia prądu w poszczególnych gałęziach sumują się . wykazuje, że w łączeniu równoległym napięcia na każdym odbiorniku są takie same, a w łączeniu szeregowym sumują się . wyjaśnia rolę bezpiecznika w obwodzie elektrycznym . opisuje doświadczalne wyznaczanie oporu elektrycznego żarówki oraz jej mocy |
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . opisuje przepływ prądu w przewodnikach, jako ruch elektronów swobodnych . posługuje się intuicyjnie pojęciem napięcia elektrycznego . rysuje schemat najprostszego obwodu, posługując się symbolami elementów wchodzących w jego skład . buduje najprostszy obwód prądu i mierzy natężenie prądu w tym obwodzie . oblicza opór przewodnika na podstawie wzoru R = U/I . podaje jego jednostkę (1 ?) . mierzy natężenie prądu w różnych miejscach obwodu, w którym odbiorniki są połączone szeregowo lub równolegle . mierzy napięcie na odbiornikach wchodzących w skład obwodu, gdy odbiorniki są połączone szeregowo lub równolegle . oblicza pracę prądu elektrycznego ze wzoru W=UIt . oblicza moc prądu ze wzoru P=UI . podaje jednostki pracy oraz mocy prądu i przelicza je . podaje przykłady pracy wykonanej przez prąd elektryczny . podaje rodzaj energii, w jaki zmienia się w tym doświadczeniu energia elektryczna |
Po
lekcjach z tego działu uczeń: .podaje jednostkę napięcia (1 V) . wskazuje woltomierz, jako przyrząd do pomiaru napięcia . wymienia źródła napięcia: ogniwo, akumulator, prądnica . buduje najprostszy obwód składający się z ogniwa, żarówki (lub opornika) i wyłącznika . oblicza natężenie prądu ze wzoru I=q/t . podaje jednostkę natężenia prądu (1 A) . podaje zależność wyrażoną przez prawo Ohma . buduje obwód elektryczny według podanego schematu . odczytuje dane z tabliczki znamionowej odbiornika . odczytuje zużytą energię elektryczną na liczniku . wyznacza opór elektryczny żarówki (lub opornika) przez pomiar napięcia i natężenia prądu . wyznacza moc żarówki . wykonuje pomiary masy wody, temperatury i czasu ogrzewania wody . odczytuje moc z tablicy znamionowej czajnika |
ZJAWISKA MAGNETYCZNE. FALE ELEKTROMAGNETYCZNE | |||
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . do opisu oddziaływania używa pojęcia pola magnetycznego . wyjaśnia zasadę działania kompasu . doświadczalnie demonstruje, że zmieniające się pole magnetyczne jest źródłem prądu elektrycznego w zamkniętym obwodzie (pole magnetyczne > prąd) . wskazuje bieguny N i S elektromagnesu . buduje model i demonstruje działanie silnika na prąd stały . podaje niektóre ich właściwości (rozchodzenie się w próżni, szybkość c = 3 . 10 do potęgi 8 m/s, różne długości fal) |
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . opisuje oddziaływanie magnesu na żelazo i podaje przykłady wykorzystania tego oddziaływania . wyjaśnia zachowanie igły magnetycznej, używając pojęcia pola magnetycznego wytworzonego przez prąd elektryczny (prąd pole magnetyczne) . opisuje rolę rdzenia w elektromagnesie . opisuje fale elektromagnetyczne jako przenikanie się wzajemne pola magnetycznego i elektrycznego |
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . opisuje zachowanie igły magnetycznej w pobliżu magnesu . opisuje sposób posługiwania się kompasem . demonstruje działanie prądu w przewodniku na igłę magnetyczną umieszczoną w pobliżu, w tym: zmiany kierunku wychylenia igły przy zmianie kierunku prądu oraz zależność wychylenia igły od pierwotnego jej ułożenia względem przewodnika . opisuje działanie elektromagnesu na znajdujące się w pobliżu przedmioty żelazne i magnesy . na podstawie oddziaływania elektromagnesu z magnesem wyjaśnia zasadę działania silnika na prąd stały . podaje przykłady zastosowania fal elektromagnetycznych |
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . podaje nazwy biegunów magnetycznych i opisuje oddziaływania między nimi . opisuje budowę elektromagnesu . nazywa rodzaje fal elektromagnetycznych (radiowe, promieniowanie podczerwone, światło widzialne, promieniowanie nadfioletowe, rentgenowskie) |
OPTYKA | |||
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . wyjaśnia powstawanie obszarów cienia i półcienia za pomocą prostoliniowego rozchodzenia się światła w ośrodku jednorodnym . rysuje konstrukcyjnie obraz punktu lub figury w zwierciadle płaskim . objaśnia i rysuje konstrukcyjnie ognisko pozorne zwierciadła wypukłego . rysuje konstrukcyjnie obrazy w zwierciadle wklęsłym . wyjaśnia budowę światłowodów . opisuje ich wykorzystanie w medycynie i do przesyłania informacji . wyjaśnia, na czym polega widzenie barwne . oblicza zdolność skupiającą soczewki ze wzoru z =1/ f i wyraża ją w dioptriach . podaje znak zdolności skupiającej soczewek korygujących krótkowzroczność i dalekowzroczność |
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . wyjaśnia transport energii przez fale elektromagnetyczne . wyjaśnia pojęcie gęstości optycznej (im większa szybkość rozchodzenia się światła w ośrodku tym rzadszy ośrodek) . opisuje zjawisko całkowitego wewnętrznego odbicia . wyjaśnia pojęcie światła jednobarwnego (monochromatycznego) i prezentuje je za pomocą wskaźnika laserowego . doświadczalnie znajduje ognisko i mierzy ogniskową soczewki skupiającej . opisuje zasadę działania prostych przyrządów optycznych . opisuje rolę soczewek w korygowaniu wad wzroku |
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . wymienia sposoby przekazywania informacji i wskazuje rolę fal elektromagnetycznych . opisuje sposób wykazania, że światło rozchodzi się po liniach prostych . opisuje zjawisko rozproszenia światła na powierzchniach chropowatych . podaje cechy obrazu powstającego w zwierciadle płaskim . wykreśla bieg wiązki promieni równoległych do osi optycznej po odbiciu od zwierciadła . wymienia cechy obrazów otrzymywanych w zwierciadle kulistym . wskazuje praktyczne zastosowania zwierciadeł . szkicuje przejście światła przez granicę dwóch ośrodków i oznacza kąt padania i kąt załamania . rozpoznaje tęczę jako efekt rozszczepienia światła Słonecznego . posługuje się pojęciem ogniska, ogniskowej i osi głównej optycznej . rysuje konstrukcje obrazów wytworzonych przez soczewki skupiające i rozpraszające . rozróżnia obrazy rzeczywiste, pozorne, proste, odwrócone, powiększone, pomniejszone . podaje rodzaje soczewek (skupiająca, rozpraszająca) do korygowania wad wzroku |
Po
lekcjach z tego działu uczeń: . wymienia cechy wspólnei różnice w rozchodzeniu się fal mechanicznych i elektromagnetycznych . podaje przykłady źródeł światła . wskazuje kąt padania i odbicia od powierzchni gładkiej . szkicuje zwierciadło kuliste wklęsłe i wypukłe . opisuje oś optyczną główną, ognisko, ogniskową i promień krzywizny zwierciadła . doświadczalnie bada zjawisko załamania światła i opisuje doświadczenie . wyjaśnia rozszczepienie światła w pryzmacie posługując się pojęciem "światło białe" . opisuje światło białe, jako mieszaninę barw . opisuje bieg promieni równoległych do osi optycznej, przechodzących przez soczewkę skupiającą i rozpraszającą . wytwarza za pomocą soczewki skupiającej ostry obraz przedmiotu na ekranie . wyjaśnia, na czym polegają wady wzroku: krótkowzroczności i dalekowzroczności |
PONADTO | |||
>
Uczeń zna, rozumie i posługuje się poznanymi na
lekcjach fizyki pojęciami i terminami. > Samodzielnie korzysta z takich źródeł informacji jak podręcznik, encyklopedie, słowniki pojęć. > Wzorowo prowadzi zeszyt i systematycznie go uzupełnia. > Samodzielnie i systematycznie odrabia prace domowe. > Zdobyte wiadomości i umiejętności potrafi skorelować z innymi przedmiotami. |
>
Uczeń w większości zna, rozumie i posługuje się
poznanymi na lekcjach fizyki pojęciami i terminami. > Regularnie i na miarę swoich możliwości prowadzi zeszyt przedmiotowy i odrabia prace domowe. |
>
Uczeń, przy pomocy nauczyciela, wyjaśnia znaczenie
niektórych pojęć i pojęć. > Prowadzi, na miarę swoich możliwości, zeszyt przedmiotowy. > Odrabia większość zadań domowych. |
>
Z pomocą nauczyciela korzysta z podręcznika i wykonuje
zadania w zeszycie ćwiczeń. > Nie odrabia większości zadań domowych i nie uzupełnia zeszytu przedmiotowego. |
Komentarz: > Ocenę celującą może
otrzymać uczeń, który w bardzo wysokim stopniu
opanował wszystkie treści programowe, sprawnie
posługuje się terminami i pojęciami, samodzielnie
stosuje zdobytą wiedzę i umiejętności w życiu
codziennym oraz w praktyce, przy rozwiązywaniu
nietypowych zagadnień, ponadto uzyskał oceny celujące
z prac klasowych, brał udział w konkursach fizycznych. |